ဒီေန႔ သလႅာဝတီသတင္းဌာနက တက္လာတဲ့ မုံရြာနယ္က ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကို အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ပန္းအိုးနဲ႔ ေပါက္လို႔ ေခါင္းကြဲတဲ့သတင္းကို ညီငယ္အရြယ္ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးကို ေျပာျပျဖစ္တယ္။
ေျပာတဲ့အခါ အင္တာနက္ေခတ္ရဲ့ ျမန္ဆန္တဲ့ သတင္းေရစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ သာမန္ကိစၥေလးေတြေတာင္မွ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ခံရႏိုင္ၿပီး အေနၾကပ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာျပမိေတာ့ ညီငယ္ဦးဇင္းေလးရဲ႕ ေကာက္ခ်က္စြဲမႈက ပန္းနဲ႔ေပါက္တာမဟုတ္ပဲ တကယ္ပန္းအိုးနဲ႔ ေပါက္လိုက္သလို နာက်င္ေစခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕စကားက “တပည့္ေတာ္ လူထြက္ေတာ့မွ ထင္တယ္”တဲ့။
ဟိုက္ ျပႆနာ၊ ေျပာျပမိမွ အျပစ္က ပိုႀကီးသြားေလၿပီလား။ “ကိုယ္တို႔တေတြ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း မေနရင္ ၿပီးတာပါပဲကြာ၊ လူေတာ့မထြက္လိုက္ပါနဲ႔၊ စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး”လို႔ ေျပာလိုက္ရသည္။
စိုးရိမ္စရာေတြ မရွိဘူးလို႔သာ ဆိုရသည္၊ စိုးရိမ္စရာေတြက တသီတစ္တန္း၊
ဦးဇင္းေလးက ပထမႀကီးတန္းကို ဒီႏွစ္ ေျဖထားသည္။ အဲဒီေတာ့ ပထမႀကီးတန္းအထိ က်က္ခဲ့ရ မွတ္ခဲ့ရ ဆိုခဲ့ရတဲ့ စာေတြဟာ လူ႔ေလာက အတန္းေက်ာင္းသားေတြထက္ မပိုရင္သာေနမယ္၊ မေလ်ာ့တာေတာ့ အမွန္ပင္။ သူဘုန္းႀကီးဘဝက သိခဲ့ေသာ တတ္ခဲ့ေသာ အသိပညာ အတတ္ပညာေတြဟာ လူ႔ဘဝေရာက္လာရင္ေတာ့ ေရးတတ္ဖတ္တတ္အဆင့္မွ်သာ။ ညီငယ္ဦးဇင္းေလး မေတာ္လို႔မ်ား လူထြက္သြားခဲ့ရင္။
ဒီမွာပဲ စဥ္းစားမိသည္။
ကေလးဘဝကတည္းက သာသနာ့ေဘာင္ဝင္ခဲ့ေသာသူကို တစ္သက္လုံးေနရမည္ဟု ဘယ္သူမွ အမိန္႔လည္း မေပးႏိုင္သလို ဘယ္သူမွလည္း အာမခံခ်က္ေပးၾကမည္မထင္။
ၾကားဖူးတာတစ္ခုေတာ့ ရွိသည္၊ ဟာသအျဖစ္ေပါ့၊ ရဟန္းခံေပးခ်င္ရွာေသာ ဒကာမတစ္ေယာက္က ဘုန္ေတာ္ႀကီးထံ ရဟန္းေလာင္း ေတာင္းေသာအခါ မိမိလိုေသာ ရဟန္းေလာင္းျပည့္စုံရမည့္ အခ်က္တို႔ကို ေလွ်ာက္ထားသတဲ့၊ ႐ုပ္ေခ်ာရမည္၊ စာတတ္ရမည္၊ အက်င့္ေကာင္းရမည္၊ တစ္သက္လုံး ဘုန္းႀကီးဝတ္ရမည္စသည္ စသည္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္က ထိုဒကာမကို သူလိုခ်င္ေသာ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္အညီ ကိုယ္ေတာ္တပါးကို ညႊန္ျပလိုက္ပါသည္။ ထိုကိုယ္ေတာ္ကား ဘုရားခန္းအတြင္း သပၸါယ္စြာ သတင္းသုံးေသာ ဆင္းတုေတာ္ ဟူသတတ္။
ထိုကဲ့သို႔ ေျခာက္ျပစ္ကင္း အျဖစ္ကို အဘယ္မွာ ရပါမည္နည္း။
ေျပာျခင္တာက ေခတ္အသုံးအေဆာင္တို႔ အလွ်ံပယ္ ေပါၾကြယ္ဝကာ ကိုယ္ခံသဒၶါတရားတို႔ အားနည္းလာေသာ ေခတ္ဝယ္ တစ္သက္လုံးၿမဲမည္ဟု မည္သူမွ အာမမခံႏိုင္ေသာ ထိုကိုရင္ ရဟန္းငယ္တို႔၏ ဘုန္းႀကီးဘဝမွ သင္ခဲ့ရတဲ့ အသိပညာ အတတ္ပညာေတြဟာ လူ႔ဘဝမွာ ေရးတတ္ဖတ္တတ္အဆင့္သာ ျဖစ္သျဖင့္ သူတို႔အတြက္လည္း စဥ္းစားရေတာ့မည္။
သူတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွ ျပည္ေထာင္စုသား လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။
ဒါ့ေၾကာင့္
၁။ သူတို႔အတြက္ ဉာဏလုပ္သားျဖစ္ရမည့္အစား ကာယလုပ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကရေတာ့မည္။
၂။ သူတိုကိုယ္တိုင္ နစ္နာမည္။
၃။ တိုင္းျပည္အတြက္ နစ္နာမည္။
အျခား အျခားေသာ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးမ်ားအတြက
ဒီေတာ့ မိမိစဥ္းစားမိသည္ကား ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘေတြရွင္ျပဳေပးစဥ္က ေပ်ာ္ရြင္လို႔ ဝတ္ခဲ့ေသာ ဘာမွမစဥ္းစားမိပဲ ဝတ္ခဲ့မိေသာ သူတို႔အတြက္၎၊ ေခတ္ႏွင္ၿပိဳင္ေနရေသာ ပညာေရး ေရစီးေၾကာင္းဝယ္ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးလုပ္၍ ဘာသာ သာသနာ စာရိတၱကို ျပဳျပင္၍ ေခတ္မီွပညာေရးကို သင္ၾကားေပးလိုေသာ ဘုန္းႀကီးမ်ားအတြက္၎၊ ေခတ္စနစ္ႏွင့္ညီေသာ ပညာေရးကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ရင္ ေကာင္းမည္ဟု။
ျမင္းေက်ာကုန္းေပၚက ဖရဲသီးပမာ လုပ္လီလုပ္လဲွ႔ သဒၶါနဲ႔ ဘုန္းႀကီးကို ကိုးကြယ္ရလွ်င္ အရိယာအရွင္တို႔လို အျပစ္ကင္းတာကိုမွ အက်ဳိးရသျဖင့္ ကိုးကြယ္လိုၾကေသာ အမုန္းကို လက္နက္ပုန္းပမာ သိုဝွက္တတ္စြာေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ ပညာတတ္(ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္မွတ္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္) ဂုဏ္ရွိ ပစၥည္းရွိတို႔၏ ဘုရားေဟာေဒသနာမွာ သုတၱနိေကၡပ( သုတ္တစ္သုတ္ကို သတၱဝါတို႔အား ေဟာေတာ္မူျခင္းအေၾကာင္း(သို႔) ရည္ရြယ္ခ်က္)ကို စိစစ္ဖို႔ နားမလည္ပဲ ကိုယ္ဖတ္ဖူးတဲ့ ဘုရားေဟာကို လိုသလို ျဖတ္ ညွပ္ ကပ္ ပုံစံနဲ႔ မူရင္းပုံစံကိုဖ်က္ကာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္အရိယာရဟန္းတို႔ကို တန္းညွိခ်င္လာေသာ ဒီမိုကေရစီေခတ္ေရစီးေၾကာင္းဝယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးတို႔ကလည္း တိုင္းျပည္ လူမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကို တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္ေသာ အေရးႀကီးလွေသာ ပညာေရးအတြက္ စဥ္းစား စည္းေဝး ဆုံးျဖတ္ၾကလွ်င္ ။
ဒကာ ဒကာမတို႔ကလည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား ကိုယ့္ဘာသာ သာသနာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္ၾကရင္။
ထိုဆရာ ဒကာတို႔ အျပစ္မျမင္ၾကပဲ ခ်စ္ခင္ၾကမယ္ဆိုရင္။
အဲဒီေနာက္ ပညာရွိမ်ားပီပီ တကယ္ေတြ႔ဆုံ စည္းေဝး ေဆြးေႏြးၾကရင္ေကာ။
အကဲဆတ္လွေသာ ဒီမိုကေရစီေခတ္ဝယ္ လူျဖစ္လာရေသာ ငါတို႔မွာကား ပန္းနဲ႔ေပါက္တာပင္ နာခ်င္ေလၿပီတကား။
2.7.2013
မိမိအျမင္သာ။ ဝုိင္းဝန္းစဥ္းစား အေျဖရွာၾကပါကုန္။
ေစတနာေရွ့ထားျပီးေျပာျပေပးလို့ေက်းဇူးပါ ရဟန္းဘ၀ရဟန္းတပါးရဲ႔ခံစးခ်က္ကိုနာလည္းေပးနိုင္ဖို႔ဆိုရင္
ေတာ့ရဟန္းျဖစ္ဖူးမွရယ္(သို႔)ရဟန္းတပါနဲ႔အတူရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနဖူးမွရယ္သိနိုင္တာမ်ိဳးမို႔သိနို္င္ေအာင္ၾကိဳးစာ
ခ်င္ရင္ေတာ့ ရဟန္းတပါးအထံမွာနည္းနာနိႆယခံယူၾကေပါ့.....။
ေမာင္ေအာင္ျမင့္ျမတ္(အရာေတာ္)
No comments:
Post a Comment